แสดงให้เห็นว่าการทรมานยังคงดำเนินต่อไปในหน่วยแยกเรือนจำกลาง เป็นคุณลักษณะต่อเนื่องของเรือนจำจังหวัดออนแทรีโอด้วย

ในฐานะนักวิชาการด้านอาชญาวิทยาและนโยบายที่สำคัญ เราเผยแพร่อย่างกว้างขวางในประเด็นเรื่องการกักขังและมีส่วนร่วมในการสนับสนุนชุมชน เราได้ยินเกี่ยวกับการปฏิบัติเหล่านี้จากผู้ต้องขัง ผู้ต้องขังที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัว และผ่านเอกสารที่ได้รับจากการร้องขอข้อมูลอย่างอิสระ แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงนโยบาย แต่แนวปฏิบัติในการแยกเรือนจำที่มีระยะเวลายาวนานยังคงดำเนินต่อไปและมีวิวัฒนาการท่ามกลางการระบาดของโควิด-19 บาคาร่า

การวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็นว่าความถี่และระยะเวลาในการแยกกักกันเพิ่มขึ้นในช่วงที่มีการระบาดใหญ่ และได้รับการดูแลที่สำคัญเพียงเล็กน้อย เนื่องจากถูกจัดกรอบว่าเป็นมาตรการกักกัน

การกักขังนานคือการทรมาน

การกักขังเดี่ยวที่กินเวลานานกว่า 15 วันและ/หรือโดยไม่ต้องออกจากห้องขังอย่างน้อยสี่ชั่วโมงและการติดต่อกับมนุษย์อย่างมีความหมายสองชั่วโมงต่อวัน ถือเป็นการทรมานโดยสหประชาชาติ

ในปี 2019 รัฐบาลกลางได้ยกเลิกการกักขังเดี่ยว และแทนที่ด้วยแนวปฏิบัติใหม่ที่เรียกว่า “ หน่วยแทรกแซงแบบมีโครงสร้าง ” หรือ SIU ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลง SIUs ควรจำกัดการแบ่งแยกไว้ที่ 15 วัน

ในปีเดียวกันนั้นเอง รัฐบาลออนแทรีโอได้แก้ไขข้อบังคับที่จำกัดการแบ่งแยกเป็น 15 วัน และกำหนดให้ผู้ช่วยรัฐมนตรีช่วยว่าการเพื่อตรวจสอบตำแหน่งการแบ่งแยก คาสิโน

การแก้ไขพระราชบัญญัติการ บริการราชทัณฑ์และการรวมตัวใหม่ของจังหวัดด้วยการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมนั้นได้รับการอนุมัติโดยรัฐบาลเสรีนิยมในปี 2561 แต่ไม่ได้รับคำชมจากรัฐบาลอนุรักษ์นิยมในปัจจุบัน

ปัญหาสิทธิมนุษยชน

คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งออนแทรีโอได้หยิบยกข้อกังวลเรื่องการแบ่งแยกในรายงานฉบับล่าสุดหลังจากการไปเยี่ยมชมศูนย์กักกันทางใต้ของโตรอนโตในปี 2020

รายงานพบว่ามีการใช้การแยกตัวเป็นกิจวัตรในลักษณะที่ “ก่อให้เกิดข้อกังวลด้านสิทธิมนุษยชนอย่างร้ายแรง” ในเดือนเมษายน 2020 ผู้พิพากษาศาลสูง Paul Perell ได้มอบเงินค่าเสียหาย 30 ล้านดอลลาร์ โดยการพิจารณาคดีของจังหวัดนี้ “ประมาทเลินเล่อ อย่างเป็นระบบและเป็นประจำ ” ในการคุมขังเดี่ยว

ในเดือนสิงหาคม 2020 คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งออนแทรีโอได้ยื่นคำร้องต่อศาลสิทธิมนุษยชนเพื่อให้มีคำสั่งให้จังหวัดต้องรับผิดชอบต่อการไม่ปฏิบัติตามภาระผูกพันทางกฎหมายในการป้องกันไม่ให้บุคคลที่มีความบกพร่องด้านสุขภาพจิตแยกออกจากกันบทสัมภาษณ์ผู้ต้องขัง

ข้อมูลที่เรารวบรวมผ่านการสัมภาษณ์นักโทษและคำขอให้เปิดเผยข้อมูลแสดงให้เห็นว่ารูปแบบการบังคับให้ต้องแยกตัวออกมาสี่รูปแบบกำลังถูกใช้ในทางที่ผิดในลักษณะที่เข้าใกล้หรือตรงตามคำจำกัดความของการทรมานของสหประชาชาติ

มาตรการหลัก ได้แก่ การล็อกดาวน์ (ผู้ต้องขังทั้งหมดถูกกักขังอยู่ในห้องขัง) การกักกันโรคโควิด-19 (การแยกกักกันเป็นเวลา 14 วัน) มาตรการป้องกันหยด (การแยกตัวไปยังเซลล์/ช่วงเนื่องจากสงสัยว่ามีการติดเชื้อโควิด-19) และการแทรกแซง/การแยกตัวที่มีโครงสร้าง (การแยกตัวใน หน่วยเฉพาะทาง)

ผู้ให้สัมภาษณ์บางคนรายงานว่าใช้เวลา 28 วันติดต่อกันในการถูกบังคับให้ต้องแยกตัว โดยไม่มีเวลานอกห้องขังในแต่ละวัน ผู้คนเริ่มจับเวลาการแยกตัวเมื่อย้ายจากจังหวัดไปยังสถาบันของรัฐบาลกลาง หรือหากมีการย้ายคนใหม่เข้ามาในห้องขัง/หน่วยของตนการวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็นว่าตลอดช่วงการแพร่ระบาด การแยกจากกันอย่างบิดเบี้ยวได้รับการทำให้เป็นมาตรฐานในฐานะ "การจัดการความเสี่ยง" หากไม่มีความรับผิดชอบจากภายนอก

การประเมินความเสี่ยงระหว่างการระบาดใหญ่ขยายวัฒนธรรมสถาบันที่มีอยู่ก่อนแล้ว รวมถึงการใช้เครื่องมือประเมินความเสี่ยง 20 ตัว ที่กำหนดการจัดอันดับ เช่น การจำแนกประเภทความปลอดภัยและคะแนนการกลับคืนสู่สังคมและประสบการณ์ความเสี่ยงด้านอาชีพในหมู่พนักงาน เรือนจำถูกมองว่าเป็นสถานที่เสี่ยงโดยผู้บริหาร พนักงาน และผู้ถูกคุมขัง COVID-19 ได้เพิ่มการรับรู้เหล่านั้น

การวิจัยชี้ให้เห็นว่าการกักขังเดี่ยวเป็นกลยุทธ์การจัดการนักโทษที่ใช้เพื่อลดภัยคุกคามต่อระเบียบและความปลอดภัยของสถาบัน วิกฤตการณ์COVID-19ได้เปิดโอกาสให้มีมาตรการปราบปรามเพิ่มเติม

การจัดการความเสี่ยงหมายถึงการจำกัดผู้ต้องขังอย่างต่อเนื่องมากกว่าการยอมรับทางเลือกของชุมชนและการปล่อยตัวตามอำเภอใจ แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพและนักวิชาการจะเปิดเผยถึงความเป็นไปไม่ได้ในการเว้นระยะห่างทางกายภาพในเรือนจำการสื่อสารความเสี่ยงถูกจำกัดอย่างเข้มงวด โดยมีข้อความควบคุมที่มุ่งสร้างการเล่าเรื่องวิกฤตแต่ประชาชนและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียสามารถแจ้งนโยบายผ่านการวิจารณ์ เรือนจำมีความอ่อนไหวต่อการวิพากษ์วิจารณ์เนื่องจาก จำเป็นต้องทำให้ การปฏิบัติในการควบคุมถูกต้องตามกฎหมายการทำให้การแยกตัวแบบทรมานกลับคืนสู่สภาพปกติมีแนวโน้มที่จะดำเนินต่อไปโดยปราศจากการกำกับดูแลและความรับผิดชอบจากภายนอกที่เพียงพอ

เราเรียกร้องให้มีการคืนสถานะของคณะกรรมการที่ปรึกษาชุมชนออนแทรีโอ และเรียกร้องให้รัฐบาลออนแทรีโอยอมรับพระราชบัญญัติบริการราชทัณฑ์และพระราชบัญญัติการรวมตัวใหม่ การกระทำดังกล่าวสอดคล้องกับคำจำกัดความของการแบ่งแยกกับมาตรฐานสากล โดยจะค่อยๆ หมดเวลา และห้ามไม่ให้มีการตั้งครรภ์หรือผู้ป่วยทางจิต

มากกว่า70%ของผู้ต้องขังในเรือนจำไม่เคยถูกตัดสินว่ามีความผิดทางอาญา เราเรียกร้องให้กลับไปปล่อยตัวนักโทษเหมือนที่เกิดขึ้นในช่วงเริ่มต้นของการระบาดใหญ่