จากซ้าย นายอาร์ท, น้องพอ, ผมเอง, พี่เข้ม, พี่ต๋อง, จอร์จ2, นายท็อป (ผู้โชคดี), น้องโจ้, บักหนึ่ง, มะเดี่ยวศรี และ น้องสดขาสั้น

ภาพบรรยากาศงานเลี้ยงพบปะสังสรรค์ระหว่างสมาชิกชมรมครั้งแรก  เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2549 ที่ผ่าน จัดขึ้นที่ร้านอาหารเล็ก ชื่อร้านเมามายด์ Mao Mild  อยู่ที่บริเวณสี่แยกลากปลาเค้า ตัดกับถนน เกษตร-นวมินทร์ โดยก่อนที่จะนัดรวมตัวกันครั้งแรกได้ ค่อนข้างจะมีอุปสรรคเยอะ เลยใช้วิธีโทรตามเอา คืนก่อนการจัดงานแค่คืนเดียว แต่ก็มีสมาชิกที่สามารถมาได้ จำนวน 13 คน ในบรรยากาศแบบกันเอง จริงๆ อาหารร้านนี้ก็อร่อยดี แต่งานนี้หนักดื่มและคุยกันมากกว่า แต่เป็นที่น่าแปลกใจจริงๆที่ สมาชิกที่มาร่วมงานเกือบทั้งหมดไม่มีใครดื่มเหล้าเลย ซึ่งแต่ละคนหน้าตาไม่ได้บอกเลยว่าเป็นเด็กดี ซึ่งผมเดาผิดจริง  

สามคนนี้อายุรวมกันเกินร้อย

หนุ่มๆ ในชมรมไม่ค่อยหล่อเท่าไหร่ แต่ก็พอไปวัดไปวาได้ สังเกตุคนขวาตาเยิ้มเชียว

งานเริ่มตอน 5 โมงเย็น เริ่มมีคนทยอยกันมาทีละคนสองคน บางคนมาแล้วแต่มีเวลาแค่นิดหน่อยก็ยังอุตส่าห์มา อุตส่าห์เดินทางมาตั้งไกล ซึ่งทำให้ผมรู้สึกถึงความพยายาม และตั้งใจจริง ของสมาชิก สมาชิกทุกท่านหลายๆ คนไม่เคยพูดคุยหรือพบกันมาก่อน แต่พอมาถึงก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องซิปโป้กันอย่างออกรส โดยไร้แอลกอฮอลล์

ตั้งใจฟังการโม้กันอยู่

ระหว่างการทานอาหาร บางคนก็นำไฟแช็คของตนเองที่มีอยู่มาให้ชม และตรวจสอบ บางคนแอบซุ่มเก็บของดีดีเอาไว้ แต่ไม่ยอมมาอวด (รู้นะคุณโอ) บางคนก้อยากจะเอาตัว 10K ของผมให้ได้ แถมยังบอกว่าถ้าลิเวอร์พูลชนะ (เกิน 2 ลุก)  จะบังคับให้ผมขายให้ด้วยนี่ ดีนะที่คืนนั้นลิเวิร์พูลชนะแค่ 2-1 เท่านั้น 10K ก็เลยยังอยู่กับผม บางคนมากับดวง (พวกชอบเล่นของ) ไม่ต้องทำอะไรอยู่ดีดีก็ได้ซิปโป้ฟรีๆ ไปเลย ซึ่งผมรู้นะว่ามีหลายๆ คนแอบอิจฉา แต่ก็ต้องเห็นใจเค้านะ อุตส่าห์แบกน้ำหนักกว่า 120 กิโลมาตั้งไกล แต่ก้อเสียดายแทนใครอีกหลายๆ คนที่ชวดของรางวัล โดยเฉพาะ คนที่แบกน้ำหนักมามากกว่า (140 กิโล) แล้วก้อมาไกลกว่า 

นี่งัยคนที่ตัวเล็กที่สุด (หมายถึงคนขวานะ เมื่อเทีบยกันสองคนซ้าย)

ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมสมาชิกของชมรมนี้มีแต่รุ่นเฮฟวี่เวทกันทั้งนั้นเลย พอย้อนกลับมาดูตัวเอง ถึงได้เข้าใจว่า เราเองก็ไม่ใช่น้อยเลย (115 กิโล)  หรือว่าซิปโป้นี้ทำมาสำหรับคนอ้วนเหรอ? อันนี้ก็ไม่ทราบ แน่ แต่จะบอกว่าใครๆก็สะสมได้นะครับ ดูอย่างน้องสาวคนเล็ก (น่ารักด้วย) ของชมรมที่มาร่วมงานดูสิ พ่อให้เงินเดือนไม่กี่พัน หล่อนเล่นเอามาซื้อซิปโป้ไปแล้วตั้งครึ่ง ส่วนอีกครึ่งเดือนที่เหลือกินแกลบหล่ะมั่งเนี่ย แต่ก็ดีกว่าไปเสียเงินเสียทองกับการแต่งตัว หรือเที่ยวเตร่ นะผมว่า

นายท็อปผู้โชคดี มันมากะดวง+ไขมัน

หลังจากนั้นสมาชิกที่มาร่วมงานจะได้รับเสื้อยืดเป็นที่ระลึก บางคนก็ใส่ได้ บางคนก็ใส่ไม่ได้ แต่ก็ช่วยรับๆ กลับไปเหอะ เก็บมานานแล้ว เดี๋ยวจะขึ้นราซะก่อน พอมาถึงตอนสุดท้าย จึงได้เวลาจับฉลากหาผู้โชคดี ที่จะได้รับไฟแช็ครุ่นพิเศษ Collectible of The Year 1996 Pin Up Girl เราใช้วิธีเขียนชื่อสมาชิกทั้งหมดที่มาร่วมงาน แล้วจับออกทีละคน ใครที่เหลือเป็นคนสุดท้ายต้องฝ่าดงตีน ของทุกคนไปก่อนถึงจะได้รับของรางวัล (พูดเล่นน่ะ ไม่มีหรอกฝ่าดงตีน) มีแต่สายตาแห่งความเราร้อน (เรียกอีกอย่างว่าอิจฉาตาร้อน) ที่คอยจ้องมองนายท็อป ที่ได้รางวัลนั้นไป  หลังจากนั้นเวลาประมาณเกือบสามทุ่มทุกคนจึงได้แยกย้ายกัยกลับบ้านท่ามกลางสายฝน (ใครไม่มีรถซวยเลย) 

ซ้าย บักหนึ่งกำลังซีเรียสที่ลิเวอร์พูลโดนนำไปก่อน ส่วนตาเดี่ยวตนกลางยักคิ้วหลิ่วตาสมน้ำหน้ามัน คนขวาก็ใจลอยนึกถึงแต่แฟน

ขอขอบคุณสมาชิกทุกๆท่านอีกครั้ง ทั้งที่มาร่วมงานและที่ไม่ได้มาร่วมงาน เรารู้ว่าท่านมีความจำเป็นถึงมาไม่ได้ และต้องขออภัยสมาชิกอีกหลายๆ ท่านที่ผมไม่ได้โทรไปเรียนเชิญด้วยตนเอง โอกาสหน้าผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้เจอกันอีก คิดว่าไม่น่าจะเกินสองเดือนนะครับ โชคดีครับ