เนบิวล่า และดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะนั้นต้องการความเฉลียวฉลาดทางวิศวกรรมมากพอๆ กับการสร้างเขื่อน อุโมงค์ และสะพาน ตัวอย่างเช่น กระจกหลักของกล้องโทรทรรศน์ซูบารุซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาเมานาเคอาในฮาวาย มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 27 ฟุต (8.2 เมตร) และหนักมากกว่า 25 ตัน  โครงสร้าง ที่รองรับออปติคและเปลือกหุ้มที่ล้อมรอบระบบทั้งหมดนั้นเทียบได้กับอาคารใด ๆ ในแง่ของความซับซ้อนหนึ่งในความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดของกล้องโทรทรรศน์แบบเดิมๆ คือการยกกระจกขึ้นไปบนยอดเขาโดยไม่ทำให้กระจกแตก จากนั้น เมื่อตั้งค่าแล้ว นักดาราศาสตร์จะต้องปรับแต่งระบบอย่างต่อเนื่องเพื่อพิจารณาถึงการเสียรูปที่เกิดจากแรงโน้มถ่วง ความชื้น และสภาพแวดล้อมอื่นๆ กล้องโทรทรรศน์กระจกเหลวเช่น Large Zenith Telescope (LZT) ของมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบียช่วยขจัดปัญหาเหล่านี้ LZT ใช้ปรอทเหลวเป็นกระจกเงาหลัก ซึ่งสามารถเทลงที่ไซต์และสามารถรักษารูปทรงพาราโบลาได้อย่างสมบูรณ์แบบตราบเท่าที่ยังหมุนด้วยความเร็วคงที่ สามารถสะท้อนแสงดาวที่ส่องเข้ามาได้มากถึง 75 เปอร์เซ็นต์ และมีราคาประมาณ 1 ใน 5 ของราคากล้องโทรทรรศน์แบบใช้แสงจนถึงปัจจุบัน LZT ได้รับการบันทึกว่าเป็นกล้องโทรทรรศน์ที่หมุนด้วยเงินด่วนที่ใหญ่ที่สุดในโลก (มีรูรับแสง 6 เมตร/20 ฟุต) แต่อินเดีย เบลเยียม และแคนาดากำลังร่วมมือกันเพื่อสร้างแบบจำลองที่ใหญ่ขึ้น -- International Liquid Mirror Telescope ซึ่งจะทำการดูดาวจาก Devasthal Peak ทางตอนเหนือของอินเดีย