ปลาทะเลอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีความเค็มสูงซึ่งมีความเข้มข้นของไอออนิกซึ่งแตกต่างจากพลาสมาในเลือดอย่างมาก น้ำทะเลมีไอออนพิษหลายชนิดที่สามารถสะสมในร่างกายได้หากปลาไม่ขับถ่ายออก ตัวอย่างหนึ่งคือกรดบอริก ซึ่งเป็นสารอาหารรองที่สำคัญสำหรับสัตว์ในปริมาณเล็กน้อย แหล่งน้ำ แต่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นพิษในปริมาณที่มากเกินไป ดังนั้นปลาทะเลจึงต้องพัฒนาวิธีการทางสรีรวิทยาเพื่อขับกรดบอริก อย่างไรก็ตาม วิธีการที่พวกเขาทำเช่นนี้ยังไม่ทราบแน่ชัด ขณะนี้ ทีมงานระหว่างประเทศที่นำโดยนักวิจัยจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งโตเกียว (Tokyo Tech) ได้เปิดเผยและสาธิตกลไกระดับโมเลกุลที่อยู่เบื้องหลังการหลั่งกรดบอริกในปลาปักเป้าทะเล